Hentbolun geçmişinden geleceğine bakmak!

Başlıktaki “Geçmiş” acizane ben oluyorum, “Gelecek” ise Bayanlar İkinci Ligi oluyor.

Süper Lig’de ilk yarılar tamamlandı, 1. Lig’de de Ankara’da maç yok. “Ne yapacağım?” diye gezinirken bir de baktım Kadınlar 2. Lig’de maç var, hem de Yaşar Hocamın salonunda. Yerde 5-6 santim kar var ama bende de inat var.

Salon tıklım tıklım boş ve soğuk ama sahada insanın içini ısıtan bir hentbol var. Evet, çoğu hareketler acemice, hücum ya da savunma setlerini pek takan yok ama hentbol sevgisi var, hentbol oynama isteği var. Bu bile yetiyor bana.

Maç Çankaya Eğitim Gençlik Spor ile Amasya Atatürk Lisesi arasında. Okan Yurt ile Abdullah Özdeniz yönetiyor. Zafer Karayazgan da gözlemci.

Puan cetveline bakıyorum: Çankaya Eğitim Gençlik 6’nıcı, Amasya Atatürk Lisesi 7’inci. 

Takımlar sahada. Çankaya’nın ilk yedisi Elif, Ceren, Hilal, Seydanur, Ebru, Berfu ve Gözde şeklinde. Amasya atatürk Lisesi ise Feray, Esra, Gizem, Buse, Edanur, İsmihan ve Nurcan ilk yedisiyle oyuna başladı.

İlk dakikalarda biraz çekişme vardı. Sonra Ankara takımının üstünlüğü hissedilmeye başladı. Dokuzuncu dakikada fark dörde, 16’ıncı dakikada sekize çıktı. İlk yarı 12 farkla 21-9 tamamlandı. Maçı da 34-22 kazandı.

Çankaya Eğitim Gençlik, ikinci yarının ortalarında bankta oturan diğer oyuncularını oyuna soktu. Amasya Atatürk Lisesi takımında da bütün oyuncular oynadı.     

 “O iyiydi, bu kötüydü” deme şansım yok doğal olarak. İlk kez izliyorum iki takımı da. Ama, Çankaya Eğitim Gençlik’te Elif’ten kaleyi devralan Leyla’yı, sol oyun kurucuda Berfu’yu, Seydanur’u, Ceren’i, Nazlı’yı gözüm tuttu. İyi olacaklar. Amasya Atatürk Lisesi’nde bayan hentbolundaki solak sıkıntısı giderebilecek Edanur, Esra, İsmihan iyi oyuncular olacak. Ama Nurcan, eğer takımın yedi metrelerini kullanmayı sürdürecekse biraz çalışması gerek. Yedi metre atışı çok değerlidir öyle dağa taşa atılmaz.

Yani hentbolun geleceği çok kötü değil. İzlediğim kızlar (yabancı oyunculardan fırsat bulabilirlerse) ilerinin iyi hentbolcuları olacak.

Maç bitti, salondan ayrılmak gelmedi pek içimden. Anılar, oradan buradan kendilerini gösteriyorlardı. İçim biraz buruk, kapıdan çıktım…